به طور معمول روغن های پایه جزو روغن هایی هستند که از آن ها در روانکاری استفاده می شود و حتی اگر بخواهیم از دید طبیعی به منظر دقت کنیم نسبت به روغن هایی که پارافینی هستند قطبیت بیشتری دارند. یکی از خاصیت های این نوع روغن ها خاصیت خنک کنندگی است. روغن های پایه در دماهای پایین تر ویژگی های جالبی را از خود بروز می دهند.
از دیگر ویژگی هایشان میتوان به حلالیت و توانایی خوب در تشکیل یک امولسیون پایدار تر یادکرد. از جنبه ویسکوزیته نیز دارای حالت های مختلفی است. یکی از پرمصرف ترین روغن پایه ها، روغن پایه sn150 است. کاربرد روغن پایه در محصولاتی مثل روغن صنعتی، گریس های روان و روغن موتور وجود دارد.
برای فراورده هایی همچون نوع های مختلف گریس و روغن موتور
برای محصولات تولیدی که شامل گریس ها، روغن موتور و فلزات مایع به کار می رود. محصولات متفاوت ترکیبات متفاوت و مشخصه هایی در روغن نیاز دارد. یکی از مهمترین عامل های آن ویسکوزیته آن مایع در درجه حرارت های متفاوت است. خواص نفت خام برای ساخت بیس اویل مناسب باشد یا نه با نفوذ مولکول های روغن پایه به اندازه ای که می تواند استخراج شود تعیین می شود.
روغنهای روانکار موتور به عنوان عنصر حیاتی در صنعت خودروسازی شناخته میشوند. این روغنها برای حفظ و بهبود عملکرد موتورها و کاهش سایش و سایر آسیبها استفاده میشوند.
حالت فیزیکی روانکار ها جامد، نیمه جامد، مایه و یا گاز می باشد. همان طور که در پایین تر ذکر کردیم میتواند اصطکاک بین دوسطح را کم کند.
روانکارها به دو بخش تقسیم می شوند:
۱-روانکارهای مورد استفاده در خودرو
۲- خود دسته بندی روانکار های صنعتی به سه دسته گریس و روانکار های ویژه و صنعتی تقسیم می شوند.
(البته منظورمان از بخش روانکارهای ویژه چیزی مثل روانکار فلز کاری می باشد.)
اغلب سر چشمه روغن هایی که روانساز است و همچنین کاربرد آن ها در صنعت روغن روانکار زیاد است، نفتی می باشد.
موارد زیر نشان دهنده ی خواص یک روغن خوب برای روانکاری است:
1. گرانروی آن بالا و ضریب اصطکاک آن نیز محدود می باشد.
2. در مقابل حرارت مقاوم باشند و اکسیده نشوند.
3. خاصیت پاک کنندگی مناسب داشته باشند و پس از کار مداوم، تحت تاثیر زیاد تشکیل مواد لجنی و رسوبات در لابه لای قطعات ندهند.
4. شاخصی که برای گرانروی می باشد در آن بالاست.
۵- درواقع روانکار یک لایه خیلی ریز و نازک از جنس روغن روی سطحی از متحرک که با هم در تماس و برخورد هستند ایجاد میکند تا از فرسایشی که در نتیجه اصطکاک این دو سطح ایجاد می شود جلوگیری شود.
۶- تولید کف اتفاق نیفتد.
۷- باعث می شودکه شاهد زنگ زدگی روی قطعات فلزی نباشیم.
۸- با تکه های از جنس لاستیک و پلاستیک در تعارض نباشد.
روغن های پایه معدنی (یا نفتی) از پالایش برش روغنی (Lub cut) در پالایشگاه روغن به دست می آیند و در ساخت قسمت عمده روغن های موتور و صنعتی به کار می روند.ولی روغن های سینتیک محصول فرآیند پتروشیمی هستند و معمولا دارای شاخص گرانروی بالاتری نسبت به روغن های معدنی هستند، همچنین این روغن ها مقاومت اکسیداسیون بالاتری نسبت به روغن های معدنی داشته و به این دلیل زمان کارکرد طولانی تری نسبت به روغن های معدنی دارند.
انواع روغنهای روانکار موتور
1. روغن معمولی: این نوع روغن متشکل از مخلوطی از روغن پایه و افزودنیهای شیمیایی است. این روغنها برای استفاده در شرایط عادی عملکرد موتورها مناسب هستند و قابل استفاده در بسیاری از خودروها هستند.
2. روغن سنتتیک: این نوع روغن با استفاده از فرآیندهای شیمیایی پیشرفته تولید میشود. روغن سنتتیک دارای ویژگیهای بهتری نسبت به روغن معمولی است، از جمله دمای پایین جوش بالا، پایداری حرارتی بالا و کاهش سایش و سایر آسیبها. این روغنها برای خودروهایی که در شرایط سخت و دماهای بسیار پایین یا بسیار بالا عمل میکنند، مناسب هستند.
3. روغن نیمه سنتتیک: این نوع روغن مخلوطی از روغن معمولی و روغن سنتتیک است. روغن نیمه سنتتیک دارای ویژگیهای بین روغن معمولی و روغن سنتتیک است و قابل استفاده در خودروهای مختلف است.
1. حفظ عملکرد موتور: روغنهای روانکار موتور برای حفظ و بهبود عملکرد موتورها استفاده میشوند. این روغنها به عنوان یک لایه محافظ بر روی قطعات موتور عمل میکنند و کاهش سایش و سایر آسیبها را فراهم میکنند.
2. کاهش اصطکاک: چون روغن از سایش و ساییدگی جلوگیری میکند باعث می شود که طول عمر موتور
روغنهای روانکار موتور با کاهش اصطکاک بین قطعات موتور، باعث کاهش سایش و سایر آسیبها و افزایش عمر مفید موتور میشوند.
3. خنککنندگی: روغنهای روانکار موتور با جابجایی حرارت از قطعات موتور به خارج از سیستم، به خنککنندگی موتور کمک میکنند و از افزایش دما و آسیب به موتور جلوگیری میکنند.
-شرکت رهروان کومش ارائه دهنده روغن های پایه با بهترین کیفیت.